درباره ی فیلم بارکد ساخته مصطفی کیایی

نقش مولف؟!

بارکد از آن دست فیلم هایی است که همه چیز را با هم می خواهد هم می خواهد تماشاگران را راضی کند هم رضایت منتقدان را به دست بیاورد. همین است که سه فیلم آخر کیایی هم فروش نسبتن خوبی داشته اند و هم منتقدان را قانع کرده اند که به جای رسوایی ها و زاپاس ها به فیلم های "آل ژانر" او بپردازند و شانیت شان را در برخورد با فیلم های عامه پسند خرج این فیلم ها کنند. این خودش کم موفقیتی نیست. مدلی که سعی می کند هم یک کمدی تجاری استاندارد باشد و هم با پیام های اخلاقی و نقدهای های اجتماعی اش مخاطبان جدی فیلم های تلخ اجتماعی را بخنداند اما به مخاطبان جدی سینما و منتقدان که می رسد تنها کاری که بلد است بازی بچگانه با فرم است. این تمامیت خواهی کیایی به گروه مخاطبان ختم نمی شود و او در زمینه ی ژانر هم، هم خدا را می خواهد هم خرما را یعنی هم کمدی است هم درام هم اکشن است هم جدی هم شوخی است هم عاشقانه. ارزش بارکد نه در این ازحام ها که در ساخت یک کمدی "استاندارد" است که نمونه های کمی از آن در سینما یافت می شود.

بارکد جدا از همه ی خل بازی هایش یک نکته ی جالب هم دارد. محسن کیایی در فیلم خط ویژه وقتی ماشین عروس را می ند عصبانی می شود و قشقرق به راه می اندازد که این ماشین عروس است و الا و بلا باید پسش بدهیم حالا وسط این همه بگیر بگیرو تعقیب و گریز مجبور می شوند خطر گیر افتادن شان را به جان بخرند و ماشین آقای داماد را پس بدهند تا رگ اخلاق آقا بخوابد. در این فیلم هم آقای برادر کارگردان ترجیح می دهد از دست مواد فروشان فرار کند و هزار بدبختی بکشد اما به یک نوجوان شیشه نفروشد. یعنی حالا ما با یک "نقش مولف" هم سر و کار داریم؟! کسی که ی می کند ی می کند جعل و اخاذی و هزار بزه دیگر هم در پرونده اش دارد اما اخلاق گرایی اش را رها نمی کند. این یک طعنه سیستم است. سیستمی که نتوانسته انتظارات نیروی انسانی اش را برآورده کند آنها را به بیراهه کشانده است.

درباره ی فیلم بارکد ساخته مصطفی کیایی

درباره ی فیلم اژدهای وارد می شود ساخته مانی حقیقی

نگاهی به فیلم ابد و یک روز ساخته ی سعید روستایی

درباره ی فیلم دندان نیش یورگوس لانتیموس